ALLAH’A SIĞINMAK İÇİN OKUNACAK DUA
Tek Dostumuz olan Allah’a sığınmak
Bazen o kadar çaresiz kalırız ki, ne yapsak, nereye gitsek bilemeyiz. Sığınacak bir liman ararız kendimize… Bulduğumuz her kapıyı çalarız. Fakat kimse el uzatmaz halimize. Kimse derman olmaz yaralarımıza. Neden, deriz, Neden? Kimse duymuyor, görmüyor… Bu kadar mı acımasız oldu dünya. İhtiyacımız var, derdimiz var, yaramız var ama derdimize deva yok, yaramıza merhem yok yanımızda. Neden bir parça yardım etmeyi düşünmezler ki acaba… Bu kadar kolay mıdır, açlıktan evrende dolanan bir canlıyı, hastalığıyla inleyen bir hastayı duymamak…
Bakarsın bir kez, bir kez daha etrafına… Dün dostumdu hani acınla ağlar, sevincinle gülerdi. Dün yârindi senin yanından ayrılmak istemezdi. Dün seni Allah için seviyorum, derlerdi. Bugün ne oldu da böyle yabancılaştık herkesle.
Derdime mi yanayım, dostluklarımızın kayboluşuna mı? Ah neler varmış ya şu fani dünyada… Dün sığınak gördüğümüz kapılar üzerimize devriliyormuş. Dün koşarak gittiklerimiz bugün bizden kaçıyor… Bu şekilde nasıl dayanır ki insan? Hangi birine yanmalı, o bedenimi haps etmiş ağrılarıma mı, içinden çıkamadığımız dertler kervanına mı yoksa bizi terk eden gerçeklerin bir yalana dönmesine mi?
Çaresizim…
Sesimi duyacak kimsem yok Senden başka… Halimi anlayacak ve bana kimseden gelmeyecek hayırları sunacak, kimsem yok Allah’ım… Bugünü yaşamak mı gerekiyordu, tek dostun Sen olduğunu anlamak için. İlla yanmak mı gerekiyordu, yok olmak, çaresiz girdaplara düşmek? İlla dostsuz, yarensiz kalmak mı gerekiyordu? Bir parça sevgiye, bir parça güvene muhtaç mı kalmak?
Yanıyorum Allah’ım, ruhum sanki alev yeri, acılar iyice sarmış bedenimi… Senin Rahmetin olmazsa çoktan vazgeçmiştim şu ucuzlaşmış fanilikten… Sen varsın Allah’ım… Biliyorum, derdimi görüyorsun ve bana Sabret kulum, diyorsun. Canın yanıyor, yalnızsın ama Ben burdayım… ve vakti gelince sana en güzel Lütuflarımı sunacağım… Sabret vazgeçme ve O ana kadar dayan, diyorsun.
Biliyorum Allah’ım… Senin merhametini, Lütfunu ömrümce yaşadım… Ama düşüyorum boşluğa, vesveselerime yeniliyorum kimi zaman. Pes etmek istemiyorum, Sen yardım et bana… Ümidimi baki kıl Varlığına… Ve kimse sevmese de beni Sen, Sen sev Allah’ım…
yazan: imtihan
iSLami Sohbet Adresi