Geri Dönülmeyen Bir Yol Şiiri

Geri Dönülmeyen Bir Yol Şiiri post thumbnail image

Geri Dönülmeyen Bir Yol

Günler ne de çabuk geçiyor… Zaman durmak bilmiyor…

Bir karanlık gecenin pususu, Bir güneş ışığının ısısı…

Göz açıp kapayıncaya kadar sürüyor sancısı…

Ve her gün yeniden başlıyor özlemler

Tıpkı her gün uyandığımızda yeni bir hayata adım atmamız gibi…

Her gece uyuyunca unutuyor, her uyandığımızda yeniden yaşıyoruz acılarımızı

Her gün bir hatırlatanımız olmasaydı belki Daha farklı olacaktı hallerimiz…

Israrla tıklatılıyor aklımızın pencereleri

Geri Dönülmeyen Bir Yol

Geri Dönülmeyen Bir Yol

Uyan, uyan var mı içerde biri diye haykırıyorlar

Sabahı taşlıyorlar resmen içimizde

Uyan, telaşlan hadi fazla rahatsın bu bir anlık dünya için…

Sersefil olmak istemiyorsan eğer bırak o rahat başını koyduğunu yastığı

Bırak içinde yayıldığın yatağını

Ve bırak göğsüne dayandığın yâri orada…

Geçecek, bitecek ama geri dönülmeyecek bir yoldasın…

yazan: imtihan

2 thoughts on “Geri Dönülmeyen Bir Yol Şiiri”

  1. Gönül gönüle değince,
    Yol mu dayanır hey dost yol mu dayanır…
    Omuz omuza verince,
    Yol mu dayanır hey dost yol mu dayanır…
    Dönüp hakka yürüyünce,
    Yol mu dayanır hey dost yol mu dayanır.

  2. Neylersin ölüm herkesin başında
    Uyudun uyanamadın olacak
    Kim bilir nerede, nasıl, kaç yaşında?
    Bir namazlık saltanatın olacak
    Taht misali o musalla taşında.
    – Cahit Sıtkı Tarancı –

Leave a Reply

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Benzer Yazılar