Karamsar Ruh Halim Şiiri Oku
Bir yalnızlık çöker âleme
Bir hüzün bir bekleyiş
Bitmeyen bir acı vardır yüreklerde
Ömrün tükenişini izler her geçen gün pencerede
Başını alır gider dağdan taştan bir eve
Karşıda bulutların gölün üstüne düşürdüğü gölge
Bir yan da ağaçlar yapraklar salmış kendini toprağın derinlerine
Diğer yandan giyinmiş, beyaz elbiseler içinde
Aklındaki durgunluğu örtmek ister ama
Yeni açılacak yollara gücü kalmamıştır, Ne de yok olup gitmeye
Bir yorgunluk var ama Uyusa geçmeyecek, Uyansa bitmeyecek…
Eski neşesi kaybolmuştur gökyüzündeki güneşle birlikte
Yaşaması gerek ama nasıl sürecek böyle
Bu yorgunlukla ne yaşanabilir, ne de ölüm telaşı çekilebilir
Karamsar ruh halini dağıtmaya yetmeyecek hiçbir sihirli değnek de
Öyle bir hal ki aşağısı cehennem, yukarısı cennet
Ama kendisi yok ikisinde de
Bir Araf kadar belirsiz, bir çıkmaz kadar yorgun
Gitse yol kapalı, dönse gücü yok…
Karamsarlık denizinde durağanlığıyla boğuyor suları
Fırtınalar varken mücadele vardı
Şimdi aksine durmuş deniz ve sana bakıyor
Yok ettiğiruhunu, ölmene izin vermediği bedeninle yaşamaya diret diye bekliyor
Dost mudur, düşman mıdır, bilinmezlikte
Neden ruhum, kalbim acılar denizinde ölmüşken
Bu etten bedene dokunmadı ki
Acım ona keyif mi vermekte…
Yoksa o da ben gibi ölmüş bir ruhu mu taşımakta içinde…
Bazen çok karamsarlaşıyoruz. Özellikle de bilinmezler ve özlem duygumuz yoğun olunca, bir haber alamayınca, içimizde kara bulutlar dolanıyor…