Kayıp Şehrimin Eksiğiydin Tamamlandım Senle
Ben ki sensiz eksik,
Sensiz hiçim…
Nasıl esirgeyeyim gönlümün tahtını Senden…
Sen bir bakışta ömrümün süresini ele veren
Bir anlık duygularımın ömürlük esaretisin
Ah Ömür denen kuytunun derununda saklı sevdiğim
Sensiz ben anlamsız çağrıların içinde sallanıyorum
Kelimeleri dolanıyorum ama bitmiyor sancım içimde
Bir şeyler arıyorum ne olduğunu bilmeden
Liman liman geziyorum denizlerde
Köşe kuytu bırakmadım hiçbir yerde
Ama yoksun…
Yoksun hiçbir yerde…
Sensizken her şeyim vardı belki görünürde,
Her şey iyi, her şey tam gibiydi
Ama görüyorum ki
Sensiz aslında hiçbir şey yokmuş dünyamda
Hepsi bir yalandan ibaret…
Masallar okunmuş geceleri kulağıma
İyiyim, diyerek yalanlar söylenmiş bizlere
Sorgulamadan cevap olmuşuz biz
Bilinmeyen denklemlere…
Belki de dün çocuktum
Yaşımın kaç olduğunun ne önemi var
Sensizliği anlayamamış olmanın başka sebebi olamaz
Şimdi büyüdü kalbim
Ve ne koysam da içine boş…
Dolduramıyor sayılar içini
Kalabalıklarla geçmiyor yalnızlığım
Bilmiyordum aslında ben
Ne sevmeyi ne de sevilmenin, ne olduğunu
Seni tanıyana kadar
Yüreğimdeki boşluğu bile fark etmemiştim ki
Ama şimdi anlıyorum ki ben gelişinle
Sen kayıp şehrimin tek eksiğiymişsin
Gelişinle tamamlandım ben de…
İmtihan, yeni beni derinliklere götürdün..
Efsane olmuş ☺️Sana ilham veren başlığıda unutmayalim ☺️
Evet, ilhamım sağolsun 🙂 Şehrimin tek eksiği 🙂 Ben de teşekkür ederim bana ilham olan cümlene… ♡♡♡
Şimdi sen yoksun ya,
ne yaşadığımız yerin adı şehir,
ne de bu yazdıklarımız şiir…
Kelimelerin arasında
koskoca bir yalnızlık yetişir,
onca neşeye rağmen,
gözüme sadece bu ilişir
Olmasan da olur dedim,
oldu…
Sabahlar oldu,
akşamlar,
yarınlar,
yazlar,
baharlar oldu.
Renkler değişti,
maviler siyah,
kırmızılar, ölüm oldu…
Sen olmadan da oldu,
mutluluklar dar,
sensizlikler boyum kadar oldu…
Yıktığın bu şehre,
yanlızlıklar hükümdar oldu…