Özlem İçeren Şiirler

Özlem İçeren Şiirler post thumbnail image

Özlem İçeren Şiirler

Sadece Seni Bekliyorum

Özlem İçeren Şiirler

Özlem İçeren Şiirler

Özlemek, iki eli kanda bir yürek kadar çaresizce

Kavuşmanın özlemini

Her gece bağrında hissettikçe

Daha bir sancılı oluyor, o yardan bir haber gelmeyince

Ayazını hisseder yüreğim, kışın soğuğunu

Üşütür, hastalanırım sensizliğin girdabında

Güneşte çıkmaz ki artık gökyüzüne

Bulutlara küsmüş, kavgası da bitmez içlerinde

İyice üşüyorum,

Gündüzlerim gecelerimden daha bir karanlık ise

Alev almış kar taneleri, yakıyor soğuğuyla

Sen yokken sanki her yer buz küre

Ne olur dön, ısıt bu yüreği bir kere

************

Zaman alev alsa bir saman koru misali

Sensiz geçen dakikalar bitiverse

Bir çırpıda ulaşsa yüreğim ellerine

Kelebekler gibi özgürce…

Saat bilmem kaçı kaç geçse de

Hızlansın artık zaman

Yeter ki çabucak kavuşsun senli saatlere

Özleminin sancısı var yüreğimde

Hasretin yaşlandırıyor her dakikası, yıllara bedelce

Bekliyorum öyle,

Elimde yokken bir iksirimde

Tek güç kaynağım içimdeki Sevgide

Yaşatıyorsa halen beni kalbim, Sana kavuşma umudundandır

Kalmasaydı bir zerre umut içimde, vuslatının son bulacağına

Bir daha atmazdı,

Ne de bir tek kelime konuşmazdı da…

Sus pus olan dilimle, özleminde kaybolurdu

Aklımın hali zaten içler acısı…

Sensizlikte, yaşamak mümkün mü diye

Sorar durur kendi Kendine…

Bu kadar çaresizlik fazla geldi geceye

Sen de seviyorsan eğer,

Çık gel içerime…

Bitsin bu karamsar fırtınalar denizlerde

Çırpınmaya takat bulamıyorum sensizlikte

Gel artık,

Gel…

Yanımdaki büyük boşluk dolmuyor kimseyle

Sadece Seni bekliyorum,

Herkesi terk etmiş bedenimle…

Yazar: imtihan

Özlemekle İlgili Şiirler Oku

Hasret Şiirleri Kısa

1 thought on “Özlem İçeren Şiirler”

  1. Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
    Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
    Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
    Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği

    İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
    Denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa
    Yaşamak yeryüzünde, onunla karışmaktır
    Kopmaz kökler salmaktır oraya

    Kucakladın mı sımsıkı kucaklayacaksın arkadaşını
    Kavgaya tüm kaslarınla, gövdenle, tutkunla gireceksin
    Ve uzandın mı bir kez sımsıcak kumlara
    Bir kum tanesi gibi, bir yaprak gibi, bir taş gibi dinleneceksin

    İnsan bütün güzel müzikleri dinlemeli alabildiğine
    Hem de tüm benliği seslerle, ezgilerle dolarcasına

    İnsan balıklama dalmalı içine hayatın
    Bir kayadan zümrüt bir denize dalarcasına

    Uzak ülkeler çekmeli seni, tanımadığın insanlar
    Bütün kitapları okumak, bütün hayatları tanımak arzusuyla yanmalısın
    Değişmemelisin hiç bir şeyle bir bardak su içmenin mutluluğunu
    Fakat ne kadar sevinç varsa yaşamak özlemiyle dolmalısın

    Ve kederi de yaşamalısın, namusluca, bütün benliğinle
    Çünkü acılar da, sevinçler gibi olgunlaştırır insanı
    Kanın karışmalı hayatın büyük dolaşımına
    Dolaşmalı damarlarında hayatın sonsuz taze kanı

    Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
    Yaşadın mı büyük yaşayacaksın, ırmaklara,göğe,bütün evrene karışırcasına
    Çünkü ömür dediğimiz şey, hayata sunulmuş bir armağandır
    Ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana

    Ataol Behramoğlu – Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var

Leave a Reply

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Benzer Yazılar