Şairin Şiiri Oku

Şairin Kırık Kalemi

 

Şairin kırık kalemi düşmüştü yerlere, arıyor ama bulamıyordu

Neden kayıplara karışmıştı halbuki dün ne güzel de yazıyordu

Bugün kaybolan bir kalemle duygularıda kırılmıştı

Belki de kaybolan da, kırılan da bir kalem değildi sadece

…

Bir kalp kırılmıştı, bir ruh için için yanıyordu

Ağlamamak için aylardır çok direniyordu

Bugün ne olmuştu da, bir kırık kalemle bu hali almıştı

…

Sanki kaybolan bir kalem değildi

Kendini kaybetmişti, hıçkırıklar arasında…

Seviyordu, çok seviyordu

İtiraf dahi edemeden duygularını

Uzun uzun bakamamışken gözlerine

Veda etmişti kalbinin baharına

….

Belki de bir ömür beklediği hayali

Gözlerinin önünde kaybolup gidiyordu

…

Gitme, Gitme kal diyemiyordu

İçindeki bağırtıları, isyanları duyuramıyordu

Ama yanıyordu, içten içe çok yanıyordu

Nasıl sevebilmişti bu kadar, kendi de bilmiyordu

Hep korkup kaçtığı bu duyguların esiri olmuştu

Çok seviyordu, çok ama çok seviyordu…

…

Halbuki aşka dahi inanmadığını söylüyordu

Karmaşık duygularla işim yok diye, her yerde anlatıyordu

Şimdi, O na ne olmuştu…

Ne olmuştu da böyle kalbi, Aşığım… Aşığım… diye haykırıyordu

…

Büyük sözlerinin kurbanı olarak seçilmişti hayat tarafından

Dün ısrarla red ettiği duyguları,

Bugün birer birer yutkunuyordu

Yanıyordu, için için yanıyordu

Yılların susuzluğu bir türlü dinmiyordu

Tam vardım derken hayallerine

Yendim artık korkularımı diye haykırırken

Sevgilisi, bırakmıştı ellerini…

Bırakma diyordu ; kalbiyle, aklıyla ve ruhuyla…

Bir tek diliyle söyleyememişti

Gitme, gitme kal diyememişti

Ardından bir yakarış, bir duayla seslenmişti

Seni çok seviyorum, Gitme, Gitme beni bırakma, demişti

Yazar: imtihan

 

Yokluktan Varlığa Şiiri