Sen…
Özlemlerim esen rüzgarlarla hissediliyor
Her estiğinde kokunu bana getiriyor
Canım burnumda geziyorum bu aralar
Bir dirhem kokun içimde hayat buluyor
…
Ey canına kurban olduğum cananım
Ey hayatıma anlam katanım
Sensizlikte yaşayan bir beden var ama
Kalbim sensizlikte yaşayamıyor…
Her dakika bir serap misali yankı buluyor gözlerin içimde
Her nefes alışımda içim çekiliyor
Ruhum yerinden çıkar gibi acıtıyor sensizliğin
Bir çift kelime kulaklarımdan çıkmıyor
Bir de adın hayatımı tanımlıyor
Sorsalar bana Sen kimsin, diye
Bir tek cümle belirmiyor, kendimi anlatacak…
Her sözümde Sen çıkıyor, Sevdan çıkıyor
Kendimi bile anlatamaz oluyorum bu aralar
….
Bazen düşünüyorum, yalnızlık içimde hüznü çalkaladığında
Var mı, diyorum aklında O’ndan başka
Sanki herkesin, herşeyin yerini almış ruhumda
Bu yüzdendir, Seni tanıdığım günden beri Avare olmuş hallerim
Sağdan soldan bakınca, Mecnun, diye damga yerim
Cümleler içime sığmaz ki can yarim
…
Bıraktım gerçi Sen olmayan herşeyi
Varsa artık bir tek kelimem derinlerde
Susmuyorsa kalbim, aşkın içinde
Anıyorum her gece Sen… Sen… diye
Yazar: imtihan
şiirleriniz gercekten çpk guzel
Edebiyat ve siirden anlamam ama kafiye ve uyumlar ,şiirin tınısı hoş emeğine yureğine sağlık…:d
Sevmek, gözünden sakınmaksa,
Öyle seviyorum seni,
Sevmek, görmeyince yanıp kül olmaksa,
Öyle seviyorum seni,
Sevmek, her an hissetmekse,
Öyle seviyorum seni,
Sevmek, uğruna her şeyi feda etmekse,
Öyle seviyorum seni,
Sevmek, her dakika özlemekse,
İşte öyle seviyorum seni.