4 yorum

1. 

   Ondört asır evvel, yine bir böyle geceydi,
   Kumdan, ayın ondördü, bir öksüz çıkıverdi!
   Lâkin o ne hüsrandı ki: Hissetmedi gözler;
   Kaç bin senedir, halbuki, bekleşmedelerdi!
   Nerden görecekler? Göremezlerdi tabî’î:
   Bir kere, zuhûr ettiği çöl en sapa yerdi;
   Bir kere de, ma’mure-i dünyâ, o zamanlar,
   Buhranlar içindeydi, bugünden de beterdi.
   Sırtlanları geçmişti beşer yırtıcılıkta;
   Dişsiz mi bir insan, onu kardeşleri yerdi!
   Fevzâ bütün âfâkını sarmıştı zemînin
   Salgındı, bugün Şark’ı yıkan, tefrika derdi.

   Derken, büyümüş, kırkına gelmişti ki öksüz,
   Başlarda gezen kanlı ayaklar suya erdi!
   Bir nefhada kurtardı insanlığı o ma’sum,
   Bir hamlede kayserleri, kisrâları serdi!
   Aczin ki, ezilmekti bütün hakkı, dirildi;
   Zulmün ki, zevâl akılına gelmezdi, geberdi!
   Âlemlere, rahmetti, evet, Şer’-i mübîni,
   Şehbâlini adl isteyenin yurduna gerdi.
   Dünya neye sâhipse, onun vergisidir hep;
   Medyûn ona cem’iyyeti, medyûn ona ferdi.
   Medyûndur o ma’sûma bütün bir beşeriyyet…
   Yâ Rab, bizi mahşerde bu ikrâr ile haşret.

   Mehmet Akif Ersoy Şiirleri
   Bir Gece Şiiri

2. 

   Cehennem olsa gelen, göğsümüzde söndürürüz.
   Bu yol ki Hak yoludur, dönme bilmeyiz, yürürüz;

   Düşer mi tek taşı sandın harim-i namusun,
   Meğer ki harbe giden son nefer şehid olsun.

   Şu karşımızdaki mahşer kudursa, çıldırsa,
   Denizler ordu, bulutlar donanma yağdırsa,

   Bu altımızdaki yerden bütün yanardağlar
   Taşıp da kaplasa âfakı bir kızıl sarsa,

   Değil mi cephemizin sinesinde iman bir;
   Sevinme bir, acı bir, gaye aynı, vicdan bir;

   Değil mi ortada bir sine çarpıyor, yılmaz,
   Cihan yıkılsa emin ol bu cephe sarsılmaz!

   Mehmet Akif Ersoy

3. 

   Nasihatım sana: Her şeyle iştigali bırak;
   Adamlığın yolu nerdense, bul da girmeye bak.
   Adam mısın: Ebediyyen cihanda hürsün, gez;
   Yular takıp seni bir kimsecikler sürükleyemez.
   Adam değil misin, oğlum: Gönüllüsün semere;
   Küfür savurma boyun kestiğim semercilere.

   Mehmet Akif Ersoy

4. 

   Bakmayın çevremi kuşatanlara
   Hüznün,yalnızlığın şairiyim ben
   Issız ovaların nehiriyim ben
   İçimde işliyor derin bir yara
   Aşkın öldürmeyen zehiriyim ben
   Bakmayın çevremi kuşatanlara
   Hüznün,yalnızlığın şairiyim ben

   Kapattım kalbimin son kapısını
   Dokunun;boşlukta bir taş gibiyim
   Hafızası ölü nakkaş gibiyim
   Çekiyorum mutsuzluğun yasını
   Ayaklara mahkum bir baş gibiyim
   Kapattım kalbimin son kapısını
   Dokunun;boşlukta bir taş gibiyim

   Ölümü yaşadım ölmeden önce
   Bana sonsuzluğu beklemek düştü
   Mazide benim de yüzüm gülmüştü
   Uyandım,mutsuzluk geri dönünce
   Ölümü yaşadım ölmeden önce
   Bana sonsuzluğu beklemek düştü

   Gelsene,nerdesin,ey sessiz ölüm
   Adını yazsana dudaklarıma
   Zaman kan süzüyor kulaklarıma
   Hıçkırığa mahkum biçare gönlüm
   Haydi takılıver ayaklarıma
   Gelsene,nerdesin,ey sessiz ölüm
   Adını yazsana dudaklarıma

   Bulsam Kafdağı’nın eteklerini
   Başımı çevirip gitsem mi bilmem
   Ben ki yaranamam,şakaya gelmem
   Kuruttum bengisu peteklerini
   Karanlık dolu bir dünyada gülmem
   Bulsam Kafdağı’nın eteklerini
   Başımı çevirip gitsem mi bilmem

   Umutlar sultanı anlayamadı
   Sizler beni asla anlamazsınız
   Biraz sevdasınız,biraz nazsınız
   Kimse benim gibi ağlayamadı
   Belki gülersiniz,inanmazsınız
   Umutlar sultanı anlayamadı
   Sizler beni asla anlamazsınız

   Nurullah Genç